Μετακόμιση!!! Θα συνεχίζεται το ίδιο blog απλά σε άλλη διεύθυνση!! http://ubercat.martaalonso.com/
tadaaa
Tέλος διακοπών ή?....
Αχχχ...Τέλειωσαν οι διακοπές. Οι αργοπορημένες για μένα διακοπές.Παρ'όλα αυτά δεν νιώθω θλίψη όπως οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου (εδώ πρέπει να δηλώσω πως η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου είναι το φθινόπωρο!). Το μόνο που μου έριξε λίγο το ηθικό ήταν η επιστροφή στον απαίσια αηδιαστικό Πειραιά. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξη για τον χειμώνα που έρχεται! Ξεκινάει μια νέα εποχή, με νέα δουλειά (όταν την βρω) και με περισσότερη όρεξη. Άφησα πίσω μου μια απαίσια δουλειά με άθλιο περιβάλλον, ένα δύσκολο και κουραστικό καλοκαίρι και 'ελπίζω' σε έναν καλύτερο και πιο χαρούμενο χειμώνα!
Πω πω γράφω σαν 15χρονο αλλά δεν πειράζει με έχει μεθύσει h μυρωδιά της βροχής, εξ΄άλλου είπαμε το φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή!!!
Tadaaa
Υπερηφάνια και Αλαζονεία
Σημαντική απορία (ναι το ξέρω έχω πολλές..): Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνιας και αλαζονείας? Είναι αυτοί οι άνθρωποι, που τελευταία συναντώ όλο και πιο συχνά, που πιστεύουν πως έχουν ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο σε ότι και αν πουν και κάνουν. Είναι τόσο εκνευριστικά απόλυτοι και αυταρχικοί που δεν συζητάς μαζί τους. Νιώθουν τόσο σημαντικοί και γαμάτοι, λεσ και είναι αυτοί και άλλος κανένας. Αντιμετωπίζουν τους πάντες και τα πάντα με μια ειρωνεία και 'σοφία' που δεν περιγράφεται.Είναι αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν τα πάντα ποοοοολύυυυυυυ σοβαρά λες και χειρίζονται κάποιο ευαίσθητο βιολογικό όπλο...
Νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ανασφαλείς που με αυτό το τρόπο διακαιολογούν την ασημαντότητα και τη μικροπρέπεια τους, εγώ τουλάχιστόν την αναγνωρίζω και την δέχομαι δεν την πλασάρω ως κάτι γαμάτο!
Εγώ βέβαια είμαι χειρότερη διότι στις πρόσφατες συναναστροφές μου με τέτοιους ανθρώπους δεν αντέδρασα στην συμπεριφορά τους και το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να φύγω απλά μακρια τους, Στην πραγματικότητα νιώθω λίγο looser , απλά στη παρούσα φάση δεν είχα την όρεξη και το κουράγιο να αντισταθώ. Οπότε καλά να πάθω! Τουλάχιστον την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να θέσω όρια από την αρχή, καθώς τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ ψυχοφθόροι...
Αυτά είχα να πώ (στα 2 άτομα που διαβάζουν αυτό το υπέροχο και super happy blog)
Tadaaaa
Καλοκαίρι?
Αν και δουλεύω 3 μέρες τη βδομάδα 9-9 και τις υπόλοιπες 9-4 νομίζω πως κάνω το καλύτερο διάλλειμα που θα μπορούσα να κάνω σε αυτή την πόλη!!(στην φωτογραφία δεν είμαι εγώ αλλά η φίλη/αφεντικό/συνάδελφος μου!)
Κακομαθημένοι άνθρωποι!
Χθες για πρώτη φορά φλέρταρα πολύ σοβαρά με την ιδέα να φύγω από αυτή τη χώρα, να πάω να ζήσω κάπου πιο βόρεια. Εδώ και 3 χρόνια πηγαίνω σινεμά μόνο καθημερινές για να αποφεύγω όλους αυτούς τους κακομαθημένους, καθυστερημένους, degenerates (τολμώ να πω...).
Χθες για κάποιο λόγο αποφάσισαν κι αυτοί να πάνε σινεμά καθημερινή και να μου σπάσουν τα νεύρα! Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Τρόμαξα πάρα πολύ από το χαμηλό IQ των ανθρώπων. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε ένιωθαν την φοβερή ανάγκη να το πουν δυνατά 'αχ κοίτα τον σκότωσε' , 'ώ! κοίτα αυτός έβαλε τη φωτιά', 'αχ παναγία μου γιατί τον χτύπησε;'. Άσε την φοβερή έλλειψη υπομονής. Ξεκινά η ταινία και η πρώτη σκηνή είναι ένα εργαστήριο με μυστήρια μηχανήματα και σωλήνες και μια γκόμενα που μιλάει για την αντιύλη, δεν φαντάζεστε πόσα άτομα μέσα στην αίθουσα πανικοβλήθηκαν 'τι έγινε; τι είναι αυτό; δεν καταλαβαίνω...'. Βέβαια η ταινία όπως όλες οι ταινίες εξήγησε στα επόμενα 10 λεπτά τα πάντα. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, πέραν του ότι είστε αγενείς και μιλάτε ΦΩΝΑΧΤΑ την ώρα της ταινίας, μιλάτε στο κινητό σας, δεν έχετε υπομονή να δείτε τι θα γίνει (μόνο Λαζόπουλο και σαπουνόπερες ξέρετε να βλέπετε), είστε και τόσο χαζοί που πρέπει να επισημαίνεται σαν 5χρονα παιδάκια τι συμβαίνει κάθε λεπτό ('κοίτα αυτός είναι ο κακός τελικά' dah you moron ). Όπως έλεγε κι ο Bill Hicks 'childbirth is not a miracle, miracle is raising a kid that doesn't talk in a fucking movie theater'!
Και ήταν και σάπια η ταινία..
Χθες για κάποιο λόγο αποφάσισαν κι αυτοί να πάνε σινεμά καθημερινή και να μου σπάσουν τα νεύρα! Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Τρόμαξα πάρα πολύ από το χαμηλό IQ των ανθρώπων. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε ένιωθαν την φοβερή ανάγκη να το πουν δυνατά 'αχ κοίτα τον σκότωσε' , 'ώ! κοίτα αυτός έβαλε τη φωτιά', 'αχ παναγία μου γιατί τον χτύπησε;'. Άσε την φοβερή έλλειψη υπομονής. Ξεκινά η ταινία και η πρώτη σκηνή είναι ένα εργαστήριο με μυστήρια μηχανήματα και σωλήνες και μια γκόμενα που μιλάει για την αντιύλη, δεν φαντάζεστε πόσα άτομα μέσα στην αίθουσα πανικοβλήθηκαν 'τι έγινε; τι είναι αυτό; δεν καταλαβαίνω...'. Βέβαια η ταινία όπως όλες οι ταινίες εξήγησε στα επόμενα 10 λεπτά τα πάντα. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, πέραν του ότι είστε αγενείς και μιλάτε ΦΩΝΑΧΤΑ την ώρα της ταινίας, μιλάτε στο κινητό σας, δεν έχετε υπομονή να δείτε τι θα γίνει (μόνο Λαζόπουλο και σαπουνόπερες ξέρετε να βλέπετε), είστε και τόσο χαζοί που πρέπει να επισημαίνεται σαν 5χρονα παιδάκια τι συμβαίνει κάθε λεπτό ('κοίτα αυτός είναι ο κακός τελικά' dah you moron ). Όπως έλεγε κι ο Bill Hicks 'childbirth is not a miracle, miracle is raising a kid that doesn't talk in a fucking movie theater'!
Και ήταν και σάπια η ταινία..
To watch
Επιτέλους μία ωραία ταινία επιστημονικής φαντασίας μετά από καιρό. Απίστευτη φωτογραφία πολύ καλή σκηνοθεσία με εξαίρεση τις σκηνές μάχης που είναι λίγο χαοτικές, και φυσικά τέλεια ερμηνεία από τον Vin Diesel. Τελικά ταιριάζει πολύ ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος με την επιστημονική φαντασία. Γίνεται πιο grunge κι όχι τόσο clean cut, που είναι η άποψη των αμερικάνων (στις μεγάλες παραγωγές τουλάχιστον).
Και επίσης χάρηκα για τον Kassovitz που πάντα ήθελε να κάνει μια τέτοια παραγωγή. Δεν λέω ότι είναι αριστούργημα η ταινία, προφανώς χάσκει σε κάποια σημεία αλλά με εντυπωσίασε αυτή η πολύ καλή προσπάθεια, που ήταν πολύ κοντά στο πως φαντάζομαι εγώ το μέλλον όταν διαβάζω βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Τουλάχιστον σε σχέση με ταινίες τύπου Minority Report, που δεν λέω πολύ καλή αλλά το γαμήσανε το στόρι.
no title
Κάθομαι εδώ και 2 ώρες βλέποντας τη νέα σειρά που ξετρύπωσα (Damages) και προσπαθώντας να γράψω κάτι, μία 'νέα ανάρτηση'. Η αλήθεια είναι πως εδώ και καιρό δεν βρίσκω κάτι να γράψω, παρόλο που και ταινίες βλέπω, ειδήσεις παρακολουθώ και συνεχίζουν να με σοκάρουν/κεντρίζουν το ενδιαφέρον πράγματα, δεν έχω κάτι να πω. Τώρα θα μου πεις και τι μας το λες? Ε, μάλλον αυτό μου κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον, το ότι δεν έχω κάτι να πω...
Νάγγινγκ
Σήμερα είμαι άρρωστη και ένας Θεός (κι ο φίλος μου) ξέρει πόσα νεύρα έχω. Με τρελαίνει αυτός ο πονόλαιμος και ο ελάχιστος πυρετός, όχι αρκετά άρρωστη ώστε να κουλουριαστώ στο κρεβάτι και να μην κάνω τίποτα αλλά ούτε αρκετά καλά για να κάνω αυτά που θέλω. Κάθομαι στο pc από το πρωί που ξύπνησα και βλέπω μια νέα σειρά που κατέβασα η οποία τελικά είναι ψιλομούφα και παράλληλα χαζεύω το ίντερνετ και ανεβάζω χαζοπόστ.
Αυτά....
Πάω να φάω σουπίτσα και να δω μήπως ανέβηκε ο πυρετός
Αυτά....
Πάω να φάω σουπίτσα και να δω μήπως ανέβηκε ο πυρετός
Hell
Θα προσπαθήσω να είναι η πρώτη και η τελευταία τόσο προσωπική ανάρτηση.
Τους τελευταίους 2,5 μήνες βρίσκομαι σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Βρέθηκα αντιμέτωπη με το χειρότερο είδος ανθρώπων, αμόρφωτοι, χαζοί, εγωιστές και εγωκεντρικοί. Κι όταν λέω αμόρφωτοι δεν εννοώ οτι δεν έχουν σπουδάσει ή ότι δεν διαβάζουν, εννοώ αμόρφοτοι κοινωνικά και στην ψυχή/καρδιά/μυαλό ή όπως το λέει ο καθένας. Άνθρωποι που δεν τους νοιάζει το ίδιο τους το παιδί, που το μόνο που θέλουν είναι να το καταπατήσουν και να του στερήσουν κάθε χαρά στη ζωή. Και προκειμένου να το πετύχουν αυτό είναι διατεθημένοι να κάνουν τα πάντα, να καταστρέψουν οτιδήποτε τους είναι εμπόδιο στα 'αγαθά' σχέδια τους.
Βρέθηκα σε καταστάσεις και είπα πράγματα που με έκαναν να σιχαθώ τον ευατό μου, να μην πιστεύω πως έφτασα στο σημείο να ξεστομίζω τέτοιες σκληρότητες.
Έμαθα πράγματα που ούτε φανταζόμουν ότι μπορούν να συμβούν και είδα άλλα τόσα.
Το συμπέρασμα μου είναι πως κάποιες φορες, για τους Χ λόγους κάποιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι και ότι γύρω μας κυκλοφορούν πολύ άρρωστοι ψυχικά άνθρωποι που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.
Όπως είπε μία πολύ αγαπημένη φίλη 'η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει'. Αλήθεια πόσους μήνες κάνει να γυρίσει λίγο και προς τα εδώ?
Τους τελευταίους 2,5 μήνες βρίσκομαι σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Βρέθηκα αντιμέτωπη με το χειρότερο είδος ανθρώπων, αμόρφωτοι, χαζοί, εγωιστές και εγωκεντρικοί. Κι όταν λέω αμόρφωτοι δεν εννοώ οτι δεν έχουν σπουδάσει ή ότι δεν διαβάζουν, εννοώ αμόρφοτοι κοινωνικά και στην ψυχή/καρδιά/μυαλό ή όπως το λέει ο καθένας. Άνθρωποι που δεν τους νοιάζει το ίδιο τους το παιδί, που το μόνο που θέλουν είναι να το καταπατήσουν και να του στερήσουν κάθε χαρά στη ζωή. Και προκειμένου να το πετύχουν αυτό είναι διατεθημένοι να κάνουν τα πάντα, να καταστρέψουν οτιδήποτε τους είναι εμπόδιο στα 'αγαθά' σχέδια τους.
Βρέθηκα σε καταστάσεις και είπα πράγματα που με έκαναν να σιχαθώ τον ευατό μου, να μην πιστεύω πως έφτασα στο σημείο να ξεστομίζω τέτοιες σκληρότητες.
Έμαθα πράγματα που ούτε φανταζόμουν ότι μπορούν να συμβούν και είδα άλλα τόσα.
Το συμπέρασμα μου είναι πως κάποιες φορες, για τους Χ λόγους κάποιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνοι και ότι γύρω μας κυκλοφορούν πολύ άρρωστοι ψυχικά άνθρωποι που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.
Όπως είπε μία πολύ αγαπημένη φίλη 'η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει'. Αλήθεια πόσους μήνες κάνει να γυρίσει λίγο και προς τα εδώ?
Έλεος πια!!
Από το πρωί διαβάζω παντού για την κυρία Παπαρήγα που κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ, (Αλήθεια ακόμη την ακούει κόσμος;), για το πόσα δίσ. είναι οι ζημιές στο κέντρο, τί λένε τα ξένα κανάλια και εφημερίδες για μας και πόσο ανοργάνωτη είναι η κυβέρνηση... Κανείς δεν ασχολήθηκε επί της ουσίας με το θέμα.Μην αναφερθώ στα κανάλια (θα το κάνω παρακάτω).
Διάβασα σε μία εφημερίδα την άποψη ένος ανθρώπου που βρέθηκε στο κέντρο Δευτέρα βράδυ ανάμεσα σε καπνούς και δακρυγόνα νομίζοντας πως τα ματ και ''αστυνομία'' ήταν απόντες. Στην προσπάθεια του να αποφύγει το χάος μπήκε σε στενά όπου και ανακάλυψε παντού αστυνομιkούς σε όλα τα σημεία που ήταν εκτός του ελέγχου των «αναρχικών».Οι πυροσβέστες είχαν σβήσει τις φωτιές που όλη νύχτα έκαιγαν στην τηλεόραση.Το κράτος δεν ήταν απών ήταν εκεί, απλά είχε επιλέξει την ανοχή, for whatever reason. Από την άλλη ακούω πως ένα μεγάλο ποσοστό των βανδαλισμών τους κάνουν οι μπάτσοι για ευνόητους λόγους. Δυστυχώς τίποτε από αυτά δεν τα είδα από κοντά οπότε δεν μπορώ κι εγω με σιγουριά να τα υποστηρίξω.
Και τελειώνω με τη μεγάλη μου αγανάκτηση προς τα κανάλια, τα οποία έκανα πάρτυ αυτές τις ημέρες, με μία φρεσκαρισμένη απόψη για τα ίδια άτομα που πριν από λίγους μήνες αποκαλούσαν ''κωλόπαιδα''.Διότι είναι τόσο απλό, κόβεις κίνηση, βλέπεις ότι η κοινή γνώμη κλίνει θετικά προς όλα αυτά και μπάμ χτυπάς νούμερα, άμα έχεις δε και κανά διάσημο/δευτεράντζα ηθοποιό να μιλά είσαι και πολύ cool. Μας πουλάνε μασημένη τροφή και έχουν αποφασίσει πριν από μας οτι θα μας αρέσει κιόλας. Πρίν από μια βδομάδα δεν με ενοχλούσε όλο αυτό, αλλά έλεος σε τέτοιες στιγμές δείξτε έλεος...
Διάβασα σε μία εφημερίδα την άποψη ένος ανθρώπου που βρέθηκε στο κέντρο Δευτέρα βράδυ ανάμεσα σε καπνούς και δακρυγόνα νομίζοντας πως τα ματ και ''αστυνομία'' ήταν απόντες. Στην προσπάθεια του να αποφύγει το χάος μπήκε σε στενά όπου και ανακάλυψε παντού αστυνομιkούς σε όλα τα σημεία που ήταν εκτός του ελέγχου των «αναρχικών».Οι πυροσβέστες είχαν σβήσει τις φωτιές που όλη νύχτα έκαιγαν στην τηλεόραση.Το κράτος δεν ήταν απών ήταν εκεί, απλά είχε επιλέξει την ανοχή, for whatever reason. Από την άλλη ακούω πως ένα μεγάλο ποσοστό των βανδαλισμών τους κάνουν οι μπάτσοι για ευνόητους λόγους. Δυστυχώς τίποτε από αυτά δεν τα είδα από κοντά οπότε δεν μπορώ κι εγω με σιγουριά να τα υποστηρίξω.
Και τελειώνω με τη μεγάλη μου αγανάκτηση προς τα κανάλια, τα οποία έκανα πάρτυ αυτές τις ημέρες, με μία φρεσκαρισμένη απόψη για τα ίδια άτομα που πριν από λίγους μήνες αποκαλούσαν ''κωλόπαιδα''.Διότι είναι τόσο απλό, κόβεις κίνηση, βλέπεις ότι η κοινή γνώμη κλίνει θετικά προς όλα αυτά και μπάμ χτυπάς νούμερα, άμα έχεις δε και κανά διάσημο/δευτεράντζα ηθοποιό να μιλά είσαι και πολύ cool. Μας πουλάνε μασημένη τροφή και έχουν αποφασίσει πριν από μας οτι θα μας αρέσει κιόλας. Πρίν από μια βδομάδα δεν με ενοχλούσε όλο αυτό, αλλά έλεος σε τέτοιες στιγμές δείξτε έλεος...
ντάρκιασμα
Τα τελευταία 2 χρόνια ήταν ένα πολύ μεγάλο διάλειμμα από την πραγματικότητα και τις υποχρεώσεις. Δυστυχώς η πραγματικότητα με προλαβαίνει και πρέπει να την αντιμετωπίσω μαζί με το γεγονός ότι είμαι 23 χρονών και πρέπει σιγά σιγά να δουλέψω πιο σοβαρά από τις μικροδουλείες που έκανα μέχρι τώρα. Πρέπει να αντιμετωπίσω τη μάνα μου και τον πατέρα μου και τη γραμματεία της σχολής μου και τους λογαριασμούς και τις ενοχές μου και τα νεύρα μου και την αφραγκία μου και και και και και και... Η αλήθεια είναι πως πιθανότατα δεν είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα όσο τα παρουσιάζω. Δεν αντέχω άλλο τις ενοχές και το αγχος. Θέλω να γκρινιάξω και να μην μου τι πει κανείς ούτε ο εαυτός μου (χα...ποια νομίζεις ότι είσαι?). Θέλω να μην χρειαστεί να ξαναπάω στη κωλοσχολή μου που είναι ένα ερείπιο και μισό! Θέλω να διαβάσω μόνη μου, σπίτι μου, χωρίς να με αποσπά το γκομενάκι με το Χαντζηγιάννη για ringtone, και χωρίς τη καθηγήτρια/διευθύντρια τμήματος, που δεν έχει ιδέα τι της γίνεται.(επαναλαμβάνω: ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ?).
Αυτάαααα..Αύριο θα είμαι πιο αισιόδοξη και πιθανότατα να ακυρώσω όσα είπα απόψε...
Ακολουθόντας το μπλογκοπαίχνιδο της Ηappy Days
7 αλήθειες μου...
1) Μ'αρέσει να ακολουθώ τα μπλογκοπαίχνιδα της Ηappy Days
2) Μου αρέσει να διαβάζω το Cosmopolitan (σε ορισμένους ανθρώπους ντρέπομαι να το παραδεχτώ)
3) Πάντα ήθελα μια φίλη (κολλητή) όπως στις ταινίες που ποτέ δεν σε παρεξηγεί και πάντα καταλαβαίνει... Gayουριές δηλαδή
4) Τρελαίνομαι να φτιάχνω γλυκά. Σπάνια μου πετυχαίνουν...
5) Όταν έχω νεύρα καθαρίζω το σπίτι (ότι ώρα και να 'ναι...ναι εγώ είμαι η τρελή που σκουπίζει στις 2 το βράδυ!!)
6) Τραγουδάω Queen όταν αγχώνομαι...
7) Γκρινιάζω που δεν τραβάω φωτογραφίες αλλά όταν είμαι στο δρόμο και βλέπω κάτι που μ'αρέσει ντρέπομαι να βγάλω την κάμερα...
7 αλήθειες μου...
1) Μ'αρέσει να ακολουθώ τα μπλογκοπαίχνιδα της Ηappy Days
2) Μου αρέσει να διαβάζω το Cosmopolitan (σε ορισμένους ανθρώπους ντρέπομαι να το παραδεχτώ)
3) Πάντα ήθελα μια φίλη (κολλητή) όπως στις ταινίες που ποτέ δεν σε παρεξηγεί και πάντα καταλαβαίνει... Gayουριές δηλαδή
4) Τρελαίνομαι να φτιάχνω γλυκά. Σπάνια μου πετυχαίνουν...
5) Όταν έχω νεύρα καθαρίζω το σπίτι (ότι ώρα και να 'ναι...ναι εγώ είμαι η τρελή που σκουπίζει στις 2 το βράδυ!!)
6) Τραγουδάω Queen όταν αγχώνομαι...
7) Γκρινιάζω που δεν τραβάω φωτογραφίες αλλά όταν είμαι στο δρόμο και βλέπω κάτι που μ'αρέσει ντρέπομαι να βγάλω την κάμερα...
Τι όμορφες ταινίες που βγαίνουν ακόμη.. Τόσο έξυπνες με χιούμορ και συγχρόνως λίγο depressing, αλλά με καλό τρόπο(αναφέρομαι στο "Vicky Cristina Barcelona"). Θα ήθελα μία τέτοια ταινία την εβδομάδα, ένα block buster τύπου "wanted" (αυτή με την Αντζελίνα Τζολί) και μία ταινία Coen (είτε κωμική είτε δράμα δεν έχω πρόβλημα). Ά και μια ρομαντική κομεντί φυσικά. Για τις υπόλοιπες μέρε; τις εβδομάδας θα επιθυμούσα ατελείωτα επεισόδια από τις αγαπημένες μου σειρές. Έ, φανταστικέ θεέ της εικόνας?Αυτααααά, πάω επιτέλους για ύπνο..
"Μπλογκοπαίχνιδο"!
Ακολουθόντας το κάλεσμα της miss Happy Days, παίζω κι εγώ το "μπλογκοπαίχνιδο". Να διαλέξω, 5 ερωτήσεις που θα έκανα σε έναν φιλόσοφο, σ' έναν παλιό έρωτα, σ' ένα μέντιουμ, σ' ένα παιδί, και στον καθρέφτη μου.
1) Σε έναν φιλόσοφο: υπάρχει το supernatural; (δεν βρήκα την ελληνική λέξη)
2) Σε έναν παλιό έρωτα: Γιατί είσαι τόσο αρνητικός;
3) Σε ένα μέντιουμ: Θα έχω ποτέ λεφτά να πάρω ότι θέλω;
4) Σε ένα παιδί: Πως σε λένε;
5) Στο καθρέφτη μου: Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου αλήθεια έχω παχύνει;